قربانی در اسلام چنان مستحب است که برای هر عملی چون عقیقه فرزند و خرید خانه و مسافرت و هر امری دیگر سفارش شده است و در زمان حج حتی مستحب است که انسان اگر بتواند قرض بگیرد و گوسفند قربانی کند. در کلام امامان معصوم(ع) می خوانیم کسی که پولی نداشته باشد تا قربانی کند، می تواند قرض کند و این سنت را به جای آورد.

علی علیه السلام فرمود: «اگر مردم می دانستند قربانی چه ثمره ای دارد، قرض می گرفتند و قربانی می کردند. با اولین قطره خونی که از قربانی بریزد، قربانی کننده بخشوده می شود.»

وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص۲۱۰

وَ إِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ مَنْ فِی الْأَرْضِ یُضِلُّوكَ عَنْ سَبیلِ اللَّهِ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ إِنْ هُمْ إِلاَّ یَخْرُصُون[الأنعام:116]

و اگر از بیشتر كسانى كه در [این سر]زمین مى‏باشند پیروى كنى، تو را از راه خدا گمراه مى‏كنند. آنان جز از گمانِ [خود] پیروى نمى‏كنند و جز به حدس و تخمین نمى‏پردازند.

 آیه ای كه خداوند متعال در آن مسیر هدایت را،قرآن مجید معرفی می كند و تبیعت از اكثرت را سبب نابودی و هلاكت انسان معرفی می كند،البته نكته قابل توجه در این میان آن است كه  تبعیت از اكثریت همه جا مذموم نیست،بلكه تبعیت از اكثریتی مذموم است كه كه به ظن و گمان و حدس خود اعتماد و طبق آن اقدام می كنند

 در حقیقت این تبیعت از اكثرت و همرنگی با جماعت آن قدر جذاب و لذت بخش است كه خداوند متعال در مرحله اول به رسول خدا صلی الله علیه و آله هشدار می دهد تا بوسیله این هشدار خطرات این همراهی را برای دیگران نیز به تصویر بكشد.

روزی امیرالمومنین (ع)شنیدند که مردی طنبور می نوازد .آن حضرت او را از این کار بازداشته و نهی فرمودند .پس طنبور او را گرفته و شکستند .سپس چند درهم به آن مرد دادند و فرمودند :برخیز و با این پولی که به تو دادم به حمام برو و غسل توبه کن .زیرا پولی که از این راه بدست آوردی حرام و در نتیجه غسل هایی هم که می کردی باطل بود.سپس فرمود آیا می دانی طنبور در هنگامی که نواخته می شود چه می گوید ؟آن مرد گفت شما به آن داناتر هستید .امام علی (ع)فرمودند :طنبور در آن حال می گوید :ای صاحب من به زودی پشیمان می شوی .ای نوازنده من بزودی در آتش دوزخ خواهی رفت .و این گونه به نفرین او ادامه می دهد  تا نواختنش پایان یابد.

مستدرک الوسائل کتاب تجارت باب 79 ، المخازن جلد 1 صفحه 311 

رسول خدا (ص):در شب معراج که به آسمانها رفته بودم ملکوت زنی را دیدم که سر تا پایش تماما به شکل سگ بود و آتش از پائین اش داخل می شد و از دهانش خارج می شد و تازیانه های سهمگین ملائکه ی غضب هر لحظه بر سر آنها نواخته میشد ، نعره و صدایشان عالم را گرفته بود. از جبرئیل پرسیدم این شخص کیست ؟

گفت:او زنی بوده که در دنیا آوازه خوانی یا نوازندگی می نموده است. 

حیوة القلوب (علامه مجلسی ره )  باب معراج ، عیون الاخبار الرضا (ع) ، بحارالانوار جلد 8 صفحه 309