|
وعدالله حقاً و مَن اَصدقُ مِن الله قیلاً
بي قلم!. چه بسا قلمي كه دست نويسنده اش را قلم كرده است ،سكوت را اگر نمي توان زمزمه كرد؛ اشك را اگر نمي توان به زبان آورد؛ بغض را اگر نمي توان فرياد زد؛ پس مي توان زمزمه نكردو نوشت ، به زبان نياوردو نوشت ، فرياد نزد و نوشت! قلم وضو بگير قلم فرياد و فرياد صد آه و افغان و هزاران ناله و غوغا ! قلم بنال ! خون دل بريز بر توسن عشق ركاب بزن و با آه درد بنويس ، بنويس از خيانت ها از جنايت ها از خون آشامان و ضحاكان و نامردان . قلم بنويس از رشادت ها از شجاعت ها از دلاوري ها ودلدادگي ها و دلشكستگي ها ! بر پيكر دشت خون بنويس ! از خون دل قلم! دلي كه بي دل گشته است . اي دل بنال اي قلم فرياد كن اي آه بسوز و اي اشك داغ داغ بر گونه تفتيده بريز ! در آرامش با هزاران فرياد درون! --------------------------- اما تو بنويس كه تا يادت بماند ، كه نوشته ها رد پاي عبور است ، فردا كه برگردي و نوشته هايت را بخواني ، به ياد مي آوري كه از كجا رد شده و چطور قد كشيده ايي...... نظرات شما عزیزان: دو شنبه 27 شهريور 1386برچسب:, :: 22:56 :: نويسنده : حامد
درباره وبلاگ  بنويس كه تا يادت بماند ، كه نوشته ها رد پاي عبور است ، فردا كه برگردي و نوشته هايت را بخواني ، به ياد مي آوري كه از كجا رد شده و چطور قد كشيده ايي...... به یاد سید اهل قلم. پيوندها نويسندگان |
||
 |
